گل گاوزبان
گهواره اصلی پرورش گل گاو زبان در آسیای صغیر بوده است که امروزه در همه جا بحالت وحشی و خودرو میروید. در قرن شانزدهم میلادی جنگجویان صلیبی که از دمشق به اروپا برگشتند تخم گل گاوزبان را به اروپا آوردند و کشت کردند. کشت این گل به زودی در سراسر اروپا رواج یافت و حتی در قرون وسطی آن را یکی از سبزی های خوردنی مثل جعفری می دانستند.
خواص گل گاوزبان
طبیعت گل گاو زبان گرم و خشک است. دارویی است مفرح و مقوی قلب و اعصاب و بالا برنده حرارت غریزی بدن و مقدار سوخت و ساز مواد را در درون سلول های بدن زیاد کرده کالری بیشتری تولید می نماید. دارویی است قابض و جهت درمان اسهال های رطوبی خورده می شود.
ضمنا در معالجه نقرس و روماتیسم، معالجه گریپ، برونشیت و زکام، درمان ورم کلیه، معالجه انسداد کلیه، درمان سرخک و مخملک، معالجه خفقان سرد مزاج، نفس تنگی، سرسام و درمان مالیخولیا، جنون و کم حواسی از این دارو استفاده می شود و چون خون رسانی به مغز را زیاد می کند در ناراحتی های که خون کافی به مغز نمی رسد می توان از این دارو استفاده کرد.
مقدار خوراک آن از دم کرده اش ده تا ۱۵ گرم است. افرادی که به ناراحتی وسواس مبتلا هستند باید روزانه مقداری عرق گل گاوزبان مصرف کنند تا به تدریج حال وسواس از سر آنان خارج گردد.
توجه :
- برای بیماران مبتلا به سنگ کلیه مضر است.
- با توجه به حساسیت و بحرانی بودن دوره بارداری مصرف گل گاوزبان در این دوران برای خانم های باردار اصلا توصیه نمی شود. چرا که به علت داشتن آلکالوئیدها ممکن است باعث آسیب به جنین شود.
- باعث افزایش فشار خون می شود.
Leave a review